Samúðarkveðjur

Ég vil senda fjölskyldu Ástu Lovísu mínar innilegustu samúðarkveðjur. Ég var sjálfur í þeim sporum fyrir rúmu ári síðan að sonur minn Sigurður þá 27 ára gamall lést eftir tæplega 2 ára baráttu við krabbamein. Það getur enginn ímyndað sér þá líðan að þurfa að horfa á eftir barninu sínu, því þau eru alltaf börnin manns þó komin séu á fullorðinsaldur. Á þeim tíma sem hann var að berjast við sitt mein hélt ég úti bloggsíðu og reyndi að segja frá framvindu mála. Mér fannst það hjálpa mér og mínum að skrifa um líðan okkar. Fyrir þá sem áhuga hafa er slóðin á þessa blogsíðu: blog.central.is/gislisigs

En enn og aftur mínar dýpstu samúðarkveðjur til aðstandenda Ástu Lovísu. 

Ásta Lovísa Vilhjálmsdóttir látin

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 1.6.2007 kl. 22:17]

Ég sé að þú ert alveg trompóður bloggari, bara alltaf inni    ég skal skila kveðju norður næst þegar ég fer til ljótu hálfvitanna og hafðu það gott í Borgarfirði